De zaak cultuur / ParticipatieMaatschappij Vlaanderen nv (PMV)

Public ISBD Titre : De zaak cultuur Type de document : texte imprimé Auteurs : ParticipatieMaatschappij Vlaanderen nv (PMV), Auteur Editeur : Bruxelles [Belgique] : PMV (ParticpatieMaatschappij Vlaanderen nv Année de publication : 2009 Importance : 60 p Présentation : illustrations Langues : Néerlandais Catégories : Communauté flamande ; Industrie culturelle Index. décimale : F.01.1. Industries culturelles Note de contenu : Cultuur en zakelijkheid zijn vreemde partners. Zelfs de man die de term bedacht - de Duitse denker Theodor Adorno – liep niet echt warm voor de zogenaamde “cultuurindustrie”. Zij was immers het instrument van een kapitalistische elite om de artistieke waarde van echte, “autonome” kunst af te pakken en te ontkrachten. De cultuurverbruikers van de twintigste eeuw waren voor de filosoof uit Frankfurt dan ook “niet meer dan afgerichte ratten die de waardeloze producten van de cultuurindustrie consumeerden”. Dat neoromantische dédain waarmee de hoge Cultuur neerkeek op de meer commerciële uitingen van creativiteit heeft de sector en onze samenleving heel wat kansen ontnomen. Er ontstond immers een grijze zone tussen de scheppers van hoogwaardige – gesubsidieerde – kunst enerzijds en de gehaaide jongens van de puur commerciële amusementsindustrie anderzijds. Beiden bekeken elkaar wel eens met een scheve blik, vol stereotypen over warrige genieën en harteloze managers, maar intiem contact bleef eerder uitzondering dan regel. De zaak cultuur [texte imprimé] / ParticipatieMaatschappij Vlaanderen nv (PMV), Auteur . - Bruxelles (Oude Graanmarkt, 63, 1000, Belgique) : PMV (ParticpatieMaatschappij Vlaanderen nv, 2009 . - 60 p : illustrations. Langues : Néerlandais Catégories : Communauté flamande ; Industrie culturelle Index. décimale : F.01.1. Industries culturelles Note de contenu : Cultuur en zakelijkheid zijn vreemde partners. Zelfs de man die de term bedacht - de Duitse denker Theodor Adorno – liep niet echt warm voor de zogenaamde “cultuurindustrie”. Zij was immers het instrument van een kapitalistische elite om de artistieke waarde van echte, “autonome” kunst af te pakken en te ontkrachten. De cultuurverbruikers van de twintigste eeuw waren voor de filosoof uit Frankfurt dan ook “niet meer dan afgerichte ratten die de waardeloze producten van de cultuurindustrie consumeerden”. Dat neoromantische dédain waarmee de hoge Cultuur neerkeek op de meer commerciële uitingen van creativiteit heeft de sector en onze samenleving heel wat kansen ontnomen. Er ontstond immers een grijze zone tussen de scheppers van hoogwaardige – gesubsidieerde – kunst enerzijds en de gehaaide jongens van de puur commerciële amusementsindustrie anderzijds. Beiden bekeken elkaar wel eens met een scheve blik, vol stereotypen over warrige genieën en harteloze managers, maar intiem contact bleef eerder uitzondering dan regel.

Réservation

Réserver ce document

Exemplaires

Code-barres	Cote	Support	Localisation	Section	Disponibilité
1115a	F.01.1. PAR	Livre	Centre de doc	Documentaires	Disponible

---

page 1/1