| Titre : | De kracht van een foto | | Type de document : | texte imprimé | | Auteurs : | Hilde Braet, Auteur | | Editeur : | Antwerpen [Belgie] : Garant | | Année de publication : | 2012 | | Importance : | 151 p | | ISBN/ISSN/EAN : | 978-90-441-2938-0 | | Langues : | Néerlandais | | Catégories : | Photographie
| | Index. décimale : | C.04.4. Photographie | | Note de contenu : | Foto's verwijzen naar een tijd en een ruimte in het verleden, naar een moment dat nooit meer terugkomt maar dat er wel écht is geweest. Zij alluderen op de werkelijkheid maar geven terzelfder tijd een illusie van die werkelijkheid. Dit is de paradox van de fotografie.
Fotografie is een krachtig en veelzijdig medium. Het kan ook gebruikt worden voor andere doelen dan enkel de intrinsieke, bijvoorbeeld om mensen weerbaarder te maken, meer zelfvertrouwen te geven en om hen te stimuleren om na te denken over zichzelf en hun omgeving.
Dit is instrumentele fotografie.
De tentoongestelde (zelf)portretten zijn het resultaat van workshops waarbij fotografie gebruikt wordt om, op een speelse en artistieke wijze, emancipatorische processen te stimuleren. Ze zijn het resultaat van een reflectie over: "Wie ben ik? Hoe kom ik over? Hoe wil ik dat anderen mij zien? Wat denk ik wie ik ben? Hoe zie ik mezelf in relatie tot de groep, de school, mijn omgeving, ... ?"
Tijdens haar fotoworkshops confronteert Hilde Braet de deelnemers met portretten en zelfportretten uit de canon van de fotogeschiedenis en vertelt ze de verhalen rond deze foto's. De discussie over "identiteit" wordt daardoor op gang gebracht. Is het 'ik' een vaste identiteit of wisselt het in relatie tot de context? Er worden vele vragen gesteld en er wordt veel gepraat. Zo worden de deelnemers gestimuleerd om niet zo maar een kiekje van zichzelf te maken. Het denk- en bewustzijnsproces wordt gekristalliseerd in dat ene moment waarop ze, onder begeleiding van Hilde Braet, hun (zelf)portret maken.
Met de instrumentele fotografie wordt, vanuit een humanistische visie, het accent gelegd op die fotografie waarmee de mens meer inzicht krijgt in zijn situatie en in zijn leefomgeving. Daardoor kan fotografie een bijdrage leveren aan externe en interne zingevingsprocessen.
Hilde Braet werd bekend onder meer met haar "Vrouwenfoto-boudoir" in 1992, tijdens Antwerpen Culturele hoofdstad van Europa. Een reeks portretten van atypische vrouwen die op een subtiel erotische manier werden geportretteerd. Zijzelf, ook de dertig voorbij, wou op een visuele manier protesteren tegen een maatschappij waarin enkel jonge meisjes aan bod komen. Zij liet zien dat vrouwen die niet beantwoorden aan klassieke schoonheidsnormen, ook aantrekkelijk zijn. Dit engagement bleef. In haar studio te Gent fotografeert ze gewone mensen, bij voorkeur, op een sensuele manier. "Erotiek toont meer de binnenkant van de mens en is dat niet belangrijk voor een goed portret?". De reeks "Vrouwenfoto-boudoir" is inmiddels in het bezit van de Bibliothèque Nationale in Parijs.
Haar passie gaat naar mensen, portretten van mensen die een tipje van hun sluier willen oplichten. Haar grote uitdaging is zichtbaar maken van datgene wat je op het eerste zicht niet ziet (emoties, die nooit scherp zijn, nooit helder, altijd dubbel) en het vastleggen ervan in beelden. Ze is gespecialiseerd in sensuele fotografie. En als geëngageerd fotograaf werkt ze ook veel in de sociale sector.
In 1997 ontmoette ze Tijl Bossuyt, bezieler van wat later De Veerman zou worden. Hij was op zoek naar kunstenaars voor cultuur-educatieve projecten en engageerde haar. Zo groeiden, binnen deze vereniging, de eerste kiemen voor haar workshops "Fotografie als therapie", waarbij fotografie gebruikt wordt om emancipatorische processen te stimuleren. |
De kracht van een foto [texte imprimé] / Hilde Braet, Auteur . - Antwerpen (3010, Belgie) : Garant, 2012 . - 151 p. ISBN : 978-90-441-2938-0 Langues : Néerlandais | Catégories : | Photographie
| | Index. décimale : | C.04.4. Photographie | | Note de contenu : | Foto's verwijzen naar een tijd en een ruimte in het verleden, naar een moment dat nooit meer terugkomt maar dat er wel écht is geweest. Zij alluderen op de werkelijkheid maar geven terzelfder tijd een illusie van die werkelijkheid. Dit is de paradox van de fotografie.
Fotografie is een krachtig en veelzijdig medium. Het kan ook gebruikt worden voor andere doelen dan enkel de intrinsieke, bijvoorbeeld om mensen weerbaarder te maken, meer zelfvertrouwen te geven en om hen te stimuleren om na te denken over zichzelf en hun omgeving.
Dit is instrumentele fotografie.
De tentoongestelde (zelf)portretten zijn het resultaat van workshops waarbij fotografie gebruikt wordt om, op een speelse en artistieke wijze, emancipatorische processen te stimuleren. Ze zijn het resultaat van een reflectie over: "Wie ben ik? Hoe kom ik over? Hoe wil ik dat anderen mij zien? Wat denk ik wie ik ben? Hoe zie ik mezelf in relatie tot de groep, de school, mijn omgeving, ... ?"
Tijdens haar fotoworkshops confronteert Hilde Braet de deelnemers met portretten en zelfportretten uit de canon van de fotogeschiedenis en vertelt ze de verhalen rond deze foto's. De discussie over "identiteit" wordt daardoor op gang gebracht. Is het 'ik' een vaste identiteit of wisselt het in relatie tot de context? Er worden vele vragen gesteld en er wordt veel gepraat. Zo worden de deelnemers gestimuleerd om niet zo maar een kiekje van zichzelf te maken. Het denk- en bewustzijnsproces wordt gekristalliseerd in dat ene moment waarop ze, onder begeleiding van Hilde Braet, hun (zelf)portret maken.
Met de instrumentele fotografie wordt, vanuit een humanistische visie, het accent gelegd op die fotografie waarmee de mens meer inzicht krijgt in zijn situatie en in zijn leefomgeving. Daardoor kan fotografie een bijdrage leveren aan externe en interne zingevingsprocessen.
Hilde Braet werd bekend onder meer met haar "Vrouwenfoto-boudoir" in 1992, tijdens Antwerpen Culturele hoofdstad van Europa. Een reeks portretten van atypische vrouwen die op een subtiel erotische manier werden geportretteerd. Zijzelf, ook de dertig voorbij, wou op een visuele manier protesteren tegen een maatschappij waarin enkel jonge meisjes aan bod komen. Zij liet zien dat vrouwen die niet beantwoorden aan klassieke schoonheidsnormen, ook aantrekkelijk zijn. Dit engagement bleef. In haar studio te Gent fotografeert ze gewone mensen, bij voorkeur, op een sensuele manier. "Erotiek toont meer de binnenkant van de mens en is dat niet belangrijk voor een goed portret?". De reeks "Vrouwenfoto-boudoir" is inmiddels in het bezit van de Bibliothèque Nationale in Parijs.
Haar passie gaat naar mensen, portretten van mensen die een tipje van hun sluier willen oplichten. Haar grote uitdaging is zichtbaar maken van datgene wat je op het eerste zicht niet ziet (emoties, die nooit scherp zijn, nooit helder, altijd dubbel) en het vastleggen ervan in beelden. Ze is gespecialiseerd in sensuele fotografie. En als geëngageerd fotograaf werkt ze ook veel in de sociale sector.
In 1997 ontmoette ze Tijl Bossuyt, bezieler van wat later De Veerman zou worden. Hij was op zoek naar kunstenaars voor cultuur-educatieve projecten en engageerde haar. Zo groeiden, binnen deze vereniging, de eerste kiemen voor haar workshops "Fotografie als therapie", waarbij fotografie gebruikt wordt om emancipatorische processen te stimuleren. |
|
De kracht van een foto
